Σύνδεση

Σύνδεση

Μου ζητήθηκε να γράψω δυο λόγια σχετικά με την επιρροή που ο Ρούπερτ Μέρντοχ ασκεί στην αγγλική πραγματικότητα και την ανάμειξη του ίδιου και της εταιρίας του, News International, στην πολιτική σκηνή της Αγγλίας τα τελευταία 30 χρόνια και πλέον.

Ο Μέρντοχ πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο της βρετανικής δημοσιότητας γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 60, οπότε και "ανέστησε" τη βρετανική εφημερίδα "THE SUN". Ο Μέρντοχ γεννήθηκε στην Αυστραλία και πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι στις φλέβες του έρεε πάντα η αγάπη για την είδηση και τη δημοσίευσή της. Αναφερόμενος, μάλιστα, συχνά στα χρόνια της νεότητάς του και, ειδικότερα, στον πατέρα του με συγκίνηση νοσταλγεί τη στιγμή που του έδωσε την πρώτη του εφημερίδα, γεγονός που αποτέλεσε συμβολικά τη μεγάλη υπόσχεση για το μέλλον.

Αυτό, λοιπόν, που ο Μέρντοχ κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να φέρει στο βρετανικό δημόσιο βίο ήταν η κυκλοφορία μιας εφημερίδας φρενήρους κουτσομπολιού με το εξεζητημένο ένθετο γυμνών φωτομοντέλων της Σελίδας 3. Τίποτε παρόμοιο δεν είχε ξανασυμβεί στην ιστορία της βιομηχανίας του Τύπου μέχρι τότε. Η "The Sun" ήταν από κάθε άποψη μία εφημερίδα με αυστραλιανή ταυτότητα που προσπαθούσε να κατακτήσει την αγορά του σκανδαλοθηρικού τύπου.

Επρόκειτο στην ουσία για ένα διασκεδαστικό, χυδαίο φύλλο, με εξαιρετική κάλυψη στην αθλητική επικαιρότητα. Ο Μέρντοχ πόνταρε πάντα στην εικόνα του ως αουτσάιντερ και, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, υπήρξε Αυστραλιανός με δημοκρατικές αξίες (δημοκρατικές με την Ευρωπαϊκή έννοια). Προβάλοντας αυτό το προφίλ του αουτσάιντερ ήταν εύκολο γι αυτόν να δημοσιεύει τις για τους κοινούς ανθρώπους. Απευθυνόταν στον απλό πολίτη. Στην πράξη κανείς δεν ενοχλούνταν με την πολιτική ατζέντα που διατηρούσε, καθώς δεν ήταν έντονα πολιτικοποιημένος, αλλά παρείχε την υποστήριξή του στην εργατική κυβέρνηση του Ουίλσον μέχρι την εμφάνιση της Μάργκαρετ Θάτσερ και την είσοδο μιας νέας γενιάς Συντηρητικών στον βρετανικό πολιτικό χώρο. Ας σημειωθεί, επίσης, ότι η Θάτσερ πόνταρε κι αυτή στη διατήρηση αυτού του "outsider image".

Η Βρετανία είχε χάσει την αυτοκρατορία της και ήταν οικονομικά εξουθενωμένη . Η βιομηχανική βάση που είχε τροφοδοτήσει την πολιτική αυτοσυστασία της "Κοινοπολιτείας" έχανε πλέον την ταυτότητά της...δεν ήταν τίποτε σε σύγκριση με τις πεπαλαιωμένες συνθήκες εργασίας που καλούνταν οι περισσότεροι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν. Η Αγγλία έχανε γοργά το ρόλο της ως ισχυρή δύναμη στο παγκόσμιο προσκήνιο. Η κάθε μορφής πολυπλοκότητα που επέφερε η απώλεια της Αυτοκρατορίας υπέσκαψε τα οικονομικά θεμέλια της παλιάς καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων. Μια ριζοσπαστική αλλαγή ήταν καθ' οδόν.

Ο Μέρντοχ, στα τέλη του 1970, άλλαξε υποστηρικτικό μέτωπο, υπέρ της επιβλητικής φιλοσοφίας της Θάτσερ και των Συντηρητικών. Η "The Sun" έγινε πιο καυστική κατά των Εργατικών και του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Ένα νέο δημοσιογραφικό ύφος, εμπαθές και επιθετικό είχε υιοθετηθεί. Ο Μέρντοχ, φαινομενικά, ήθελε να αναλάβει την Ένωση Τύπου (Print Unions), όμως, στην πραγματικότητα, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να την εξαφανίσει. Με τη βοήθεια του Συντηρητικού Κόμματος και της Μάργκαρετ Θάτσερ ο Μέρντοχ ξεκίνησε μια σειρά δόλιων ενεργειών κατά των εργαζομένων στη βιομηχανία τύπου και η αγριότητα αυτής της επίθεσης εξέπληξε τους φιλελεύθερους Βρετανούς. Η σύγκρουση για τη διασφάλιση της κεντρικής του ιδέας υπήρξε βίαιη. Με την υποστήριξη των αστυνομικών δυνάμεων η Ένωση συνεθλίβη, χωρίς πιθανότητα αποκατάστασης.

Την ίδια αυταρχική τακτική χρησιμοποίησε κατά της ισχυρής Ένωσης Μεταλλεργατών. Μεταξύ των πόλεων και των χωριών της Βορείου Αγγλίας είχε κηρυχθεί πόλεμος και η μάχη αυτή είναι ακόμη σε εξέλιξη.

Ο Μέρντοχ κατέκτησε, έτσι, μία σημαντική θέση στο βρετανικό πολιτιστικό στερέωμα και μετέπειτα ασχολήθηκε με την εικονική ίδρυση της εφημερίδας "ΤΗΕ TIMES". Αυτή τη φορά, όμως, χρησιμοποίησε διαφορετική τακτική, είπε ψέματα. Στόχος του πλέον η διάλυση του όλου δομικού συστήματος της εφημερίδας.

Η επίθεση κατά των Ενώσεων συνέπεσε με τον πόλεμο στα νησιά Φώκλαντ (Falkland Islands). Το αποκορύφωμα σε όλα αυτά ήταν ο αποκρουστικός τίτλος "GOTCHA", μια "περίτρανη" είδηση σχετικά με τη βύθιση ενός Αργεντίνικου πολεμικού πλοίου, το οποίο έπλεε μακριά από τη ζώνη μάχης και όπου πνίγηκαν πάνω από 300 άνδρες. Μέχρι στιγμής, η Θάτσερ και η βιομηχανία τύπου του Μέρντοχ βρισκόταν σε άρρηκτη πολιτική σχέση.

Έτσι, ο μύθος της κυριαρχίας του Μέρντοχ και της αδυσώπητης σκληρότητας των λαϊκών του σταυροφοριών εδραιωνόταν στο μυαλό των αφελών πολιτών. Κάτι, όμως, που εξακολουθεί σοκαριστικά να κάνει αίσθηση είναι η φοβερή επίθεση και τα ψεύδη σχετικά με την ποδοσφαιρική τραγωδία, στην οποία έχασαν τη ζωή τους οπαδοί της Λίβερπουλ. Η "The Sun", λοιπόν, τότε, προσήψε στους οπαδούς την ευθύνη για ό,τι συνέβη, γράφοντας ότι ήταν μεθυσμένοι και βίαιοι, κατηγορία ψευδής και ανυπόστατη. Παρόλα αυτά, όμως, μέχρι σήμερα η ισχύς του Μέρντοχ εξακολουθεί να είναι απεριόριστη, καθώς οι πολιτικοί, απλούστατα, δεν τολμούν να αντικρούσουν την ολοένα και αναπτυσσόμενη επιρροτή του στον πολιτιστικό και πολιτικό τομέα.

Η "The Sun" ήταν ομοφοβική και ξεκίνησε την επίθεση κατά του λαϊκού ηγέτη των σοσιαλιστών Κεν Λίβινγκστον ή, αλλιώς, "Κόκκινου Κεν", καθώς η προπαγανδιστική μηχανή του Μέρντοχ αναφερόταν συχνά στον Λίβινγκστον και τη μοντέρνα ατζέντα του σε θέματα κοινωνικής ένταξης. Οι επιθέσεις στο πρόσωπο του τελευταίου ήταν ακατάπαυστες.

Οι ηγέτες όλων των κομμάτων ζητούσαν τις ευλογίες του Μέρντοχ και ήταν έτοιμοι να αψηφήσουν οποιαδήποτε πρόφαση περί ηθικής ακεραιότητας, προκειμένου να λάβουν την υποστήριξη ενός ανθρώπου, ο οποίος είχε καταφέρει να αλλάξει πλεύση και να θεμελιώσει ήδη την αυτοκρατορία του και στην Αμερική.

Ο Μέρντοχ υποδύθηκε το ρόλο του "δημιουργού βασιλέων", αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως πιο συμβατική, καθώς ο Μέρντοχ απλά υποστηρίζει τους νικητές, δεν τους δημιουργεί ο ίδιος. Ο Μέρντοχ, επίσης, ακολουθεί θέσεις, δεν τις εμπνέεται. Ωστόσο, η πολιτική τάξη δεν τόλμησε λόγω δειλίας να τα βάλει μαζί του. Ο Μέρντοχ, επίσης, αν και ισχυρίζεται ότι πιστεύει στην ελεύθερη αγορά, στην πραγματικότητα αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να εξουδετερώσει κάθε ανταγωνιστικό στοιχείο. Αποζητά την εξουσία για χάρη της εξουσίας και μόνο. Ο οργανισμός που ίδρυσε είχε ως μοναδικό σκοπό το κέρδος και τον τραμπουκισμό και τίποτε άλλο.

Πρόσφατα αυτό το σαθρό προσωπείο σχεδόν κατέρρευσε μέσα από τη δημοσίευση του σκανδάλου των υποκλοπών. Εδώ βλέπει κανείς την ωμή πραγματικότητα σχετικά με το ποιόν του Μέρντοχ και της αυτοκρατορίας του. Με υποχθόνιο και αδίαστακτα βίαιο τρόπο πατά επί πτωμάτων προκειμένου να κερδίσει όλο και περισσότερη εξουσία και έλεγχο.

Η τωρινή κυβέρνηση των Συντηρητικών εξεδόθη με τον πιο χυδαίο τρόπο, υποτασσόμενη ενώπιον του Μέρντοχ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη προγενέστερη κυβέρνηση, κι έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου ο Βρετανός Πρωθυπουργός να προσλάβει έναν εκδότη, ο οποίος είχε πλήρη ανάμειξη στο σκάνδαλο των υποκλοπών της βασιλικής οικογένειας και κατ' αυτόν τον τρόπο, παραβλέποντας όλες τις αντιδράσεις που γεννήθηκαν, ο αξιότιμος Πρωθυπουργός μας επέτρεψε σ' έναν άνθρωπο με τόσο βεβαρημένο ιστορικό τραμπουκισμού, ψεύδους και απάτης να καθίσει στο κέντρο του Κοινοβουλίου. Ο Μέρντοχ και τα στελέχη του είχαν απεριόριστη πρόσβαση στη Ντάουνινγκ Στριτ 10. Και το ότι έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας ορισμένα, μόνο, στοιχεία σχετικά με όλα τα παραπάνω οφείλεται στη σκληρή δουλειά ορισμένων πολιτικών και, ακόμη πιο λίγων, γενναίων δημοσιογράφων.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών, βέβαια, είναι ακόμη σε εξέλιξη, αφού σχεδόν κάθε εβδομάδα αποκαλύπτεται και κάτι ακόμη ως προς τη διαπλοκή του στο δημόσιο γίγνεσθαι της χώρας. Αυτό που είναι σημαντικό, όμως, σχετικά μ' αυτό το σκάνδαλο είναι ότι αποκαλύφθηκαν οι εσωτερικές ραδιουργίες ενός οργανισμού, ο οποίος λειτουργεί χωρίς ίχνος θεμελίου αξιών. Προφανώς, η ανάγκη για την απόκτηση περισσότερου κέρδους και εξουσίας υπερισχύει της ανάγκης να διασωθούν οι αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η αδιαφορία για τα όσα εκτυλίσσονται στο χώρο είναι γενικευμένη και απροκάλυπτη, ενώ τα στελέχη του φέρονται σαν άβουλοι στρατιώτες και εκτελεστικά όργανα, ακόμη και της εικαζόμενης βούλησης του Μέρντοχ.

 Και εδώ έγκειται το πρόβλημα. Το εκλεγμένο από εμάς νομοθετικό σώμα έδωσε πλήρη ισχύ στον Μέρντοχ και συνέδραμε ώστε να δημιουργηθεί ο μύθος της απόλυτης αυτοκρατορίας του, ενώ ο Μέρντοχ, από την πλευρά του, εκμεταλλεύτηκε αρκούντως τη δουλοπρέπεια ενός γερασμένου και εκτός πραγματικότητας πολιτικού συστήματος.

Η έλλειψη επιρροής του Μέρντοχ στα πράγματα έγινε φανερή στις τελευταίες εκλογές, καθώς υποστήριξε σθεναρά τον νεαρό, προικισμένο πολιτικό Ντέιβιντ Κάμερον. Σε καθημερινή βάση οι εφημερίδες έπλεκαν το εγκώμιο για το νέο παιδί θαύμα της βρετανικής πολιτικής σκηνής. Οι Συντηρητικοί ήλθαν αντιμέτωποι με μία από τις λιγότερο δημοφιλείς κυβερνήσεις που μπορεί κανείς να φανταστεί, έναν Πρωθυπουργό που κανείς δε συμπαθούσε, μία οικονομία στα πρόθυρα της ύφεσης και μία γενική αίσθηση ότι η χώρα στερούνταν πολιτικής κατεύθυνσης. Στην πραγματικότητα οι Συντηρητικοί θα έπρεπε να είχαν επικρατήσει, άλλα δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις ψήφους που θα τους έδιναν την αναγκαία πλειοψηφία. Παρόλη λοιπόν την υποστήριξη μιας αυτοκρατορίας του Τύπου που λέγεται "Μέρντοχ" ο Ντέιβιντ Κάμερον απέτυχε κι αυτή η έκβαση των εκλογών αποδεικνύει ότι δεν κερδίζει πάντα η διαφθορά.

 

του ανταποκριτή μας από το Λονδίνο, Alan Pritchard

Μετάφραση στα Ελληνικά: Στέλλα Παπαλάμπρου


Τα Cookies μας επιτρέπουν να σας προσφέρουμε μια καλύτερη και ασφαλέστερη εμπειρία κατά τη χρήση του δικτυακού μας τόπου. Συνεχίζοντας την περιήγηση στο Historical Quest αποδέχεστε τη χρήση Cookies. Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε διαβάστε τους Όρους Χρήσης & Απορρήτου.