Στόχος των Τούρκων, μετά την λήξη της επανάστασης του Δασκαλογιάννη, ήταν να καταστρέψουν και να υποτάξουν πλήρως τους Σφακιανούς, οι οποίοι αμφισβητούσαν διαρρήδην την εξουσία των Οθωμανών. Παντού λοιπόν άρχισαν να συμβαίνουν τερατώδη κακουργήματα κατά των Κρητών. Ένας από τους μεγαλύτερους καταπιεστές των Σφακιανών το 1774 ήταν ο μαλικιαναγάς (τιμαριούχος) Ιμπραήμ Αληδάκης.
Είχε θέσει ως σκοπό του να υποτάξει τους Σφακιανούς και να καταστεί απόλυτος κυρίαρχος των περιοχών γύρω από τα Λευκά Όρη. Στην περιοχή της δικαιοδοσίας του οι χωρικοί υπέφεραν πολύ από τις καταπιέσεις του. Επίσης, αναγκάζονταν όλοι να εκτελούν πολλές και βαριές αγγαρείες. Οι Σφακιανοί λοιπόν δεν μπορούσαν να δεχθούν αυτήν την απληστία και αποφάσισαν να τον εξολοθρεύσουν· έτσι θα περιορίζονταν και θα τρομοκρατούνταν και οι άλλοι αγάδες. Έπρεπε να δοθεί μια οριστική λύση για να μην υπάρξουν φαινόμενα υποταγής ή ακόμα και αλλαξοπιστίας. Η αιτία για το τέλος του Τούρκου αγά ήταν το κτίσιμο ενός πύργου στο Μπρόσνερο και η διώρυξη ενός πηγαδιού μέσα στην περιφέρεια των Σφακιανών.
Ο Τούρκος αγάς ξεκίνησε να στρατολογεί άνδρες από όλη την Κρήτη και να τους συγκεντρώνει στο Μπρόσνερο από όπου σκόπευε να εισβάλει στα Σφακιά. Όταν όμως οι Σφακιανοί πληροφορήθηκαν τους σκοπούς του Αληδάκη, συγκεντρώθηκαν στ' Ασκύφου και αποφάσισαν να επιτεθούν πρώτοι στον Τούρκο. Αμέσως απέκλεισαν από παντού τον πύργο που είχε κτίσει. Τα γεγονότα τραγούδησε με παραστατικότητα ο Γιώργης Πάτερος με τη ρίμα «Το τραγούδι του Αληδάκη». Μετά που περικύκλωσαν τον πύργο επέλεξαν δύο δεινούς σκοπευτές για να πυροβολήσουν απευθείας τον αγά μόλις θα εξερχόταν από τον πύργο. Όταν θα τον σκότωναν, θα επετίθεντο όλοι μαζί κατά των υπολοίπων ανθρώπων του Τούρκου. Ατυχώς όμως τα όπλα των σκοπευτών δεν εκπυρσοκρότησαν. Επειδή προδόθηκαν, οι υπερασπιστές του πύργου όρμησαν εναντίον τους. Το ίδιο έπραξαν και οι Σφακιανοί με αρχηγό τον Μανούσακα. Λόγω της σφοδρότητος της επίθεσης από τους Σφακιανούς, οι άνθρωποι του αγά υποχώρησαν αμέσως και μόλις 150 από αυτούς αντιστάθηκαν, έως ότου φονεύθησαν όλοι. Κατά την διάρκεια της σύγκρουσης, δύο από τους πολιορκητές υπονόμευσαν τον πύργο και τον ανατίναξαν. Έτσι εισήλθαν στον πύργο και τον λεηλάτησαν. Ο Αληδάκης πέθανε στο πεδίο της μάχης, δικαιώνοντας την φήμη του ότι ήταν εξαιρετικά ανδρείος. Η λεία από την λεηλασία συγκεντρώθηκε στ' Ασκύφου και διανεμήθηκε ανάμεσα στους αγωνιστές. Ο τακτικός τουρκικός στρατός δεν επενέβη γιατί η εξολόθρευση του πανίσχυρου Τούρκου αγά εξυπηρετούσε και την κεντρική εξουσία, αφού είχε γίνει λίαν επίφοβος.
Με αυτό το εγχείρημα οι Σφακιανοί απηλλάγησαν από αυτόν τον επικίνδυνο αγά, όπως και οι υπόλοιποι Κρητικοί του Αποκόρωνα και των γύρω περιοχών. Οι κληρονόμοι του Αληδάκη άρχισαν αμέσως να πωλούν τα κτήματα και αποσύρθηκαν στα Χανιά για να αποφύγουν την μήνι των Σφακιανών.