Σύνδεση

Σύνδεση

Κούρος που βρέθηκε σε ανασκαφή στο Δεσποτικό, παρθένο νησάκι δίπλα στην Αντίπαρο. Υπεύθυνος ύλης:  Αngelika Dojss

 

Αν η Μύκονος έχει τη Δήλο, η Σαντορίνη το Ακρωτήρι, η Νάξος τα Υρια και το Σαγκρί, τα ευρήματα που έρχονται στο φως εδώ και 17 χρόνια στο Δεσποτικό δείχνουν ότι μπορεί και η Πάρος να έχει τον δικό της αρχαιολογικό προορισμό. Μια έκταση 7.000 τ.μ. που βρίσκεται δυτικά της Αντιπάρου, απέναντι από τον οικισμό του Αγίου Γεωργίου, με πολλά εντυπωσιακά ευρήματα από τα πρωτοκυκλαδικά χρόνια στη θέση Ζουμπάρια, τη γεωμετρική και την ελληνιστική περίοδο στη Μάντρα, μέχρι τα υστερομεσαιωνικά χρόνια, όταν καταστράφηκε το νησί από εκδικητικούς πειρατές.

Τα ενεπίγραφα όστρακα από αγγεία του 6ου και του 5ου αι. π.Χ., στα οποία αναγράφεται το όνομα του Απόλλωνα, επιβεβαιώνουν ότι ήταν ο αγαπημένος θεός, όπως και η αδερφή του η Αρτεμις, και η θεά Εστία με το επίθετο «Ισθμία». Οπως λέει ο ανασκαφέας του Δεσποτικού και αρχαιολόγος της ΚΑ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Γιάννος Κουράγιος, το πλούσιο αρχαϊκό ιερό, που είχαν ιδρύσει οι Πάριοι, ήταν κέντρο της λατρείας του Απόλλωνα, ένα προστατευμένο με περίβολο τέμενος στο οποίο δέσποζε ο μαρμάρινος πρόστυλος ναός και δίπλα του λειτουργούσε τελετουργικό εστιατόριο και βωμός.

Είναι το νησί που το έχουμε συνδέσει με τους Κούρους που έφτιαχναν τα παριανά εργαστήρια. Τα 65 τμήματα γλυπτών (χέρια, πόδια και κορμοί αγαλμάτων), οι έξι κεφαλές Κούρων και γύρω στις 25 βάσεις είναι ορισμένα μόνο απ' όσα βρέθηκαν. Πολλά από αυτά αποτελούσαν το οικοδομικό υλικό της στάνης που λειτουργούσε (τώρα απομακρύνθηκε) πάνω ακριβώς στην ανασκαφή!

Το δάκτυλο υπερφυσικού αγάλματος που πιθανότατα ανήκει στο λατρευτικό άγαλμα του ναού (480-490 π.Χ.) ήταν από τα εντυπωσιακά ευρήματα των φετινών ανασκαφών, οι οποίες έφεραν στο φως κι ένα κτίριο πέντε δωματίων που είχε μεγάλη επισκεψιμότητα τόσο στους αρχαϊκούς όσο και στους κλασικούς χρόνους.

Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου. Συλλογή γλυπτών και κεραμικής από τα Νεολιθικά μέχρι και τα Ρωμαϊκά χρόνια.

Είναι το 18ο απ' όσα βρήκαν οι αρχαιολόγοι αυτά τα χρόνια στη θέση Μάντρα και στο γειτονικό νησάκι Τσιμηντήρι, τα οποία στα αρχαϊκά χρόνια τα ένωνε λωρίδα γης με το Δεσποτικό. Αυτό που βλέπει κάποιος σήμερα στην ανασκαφή είναι τα κατάλοιπα ενός ναού που είχε τέσσερα μέτρα κίονες, κιονόκρανα, αέτωμα, και δίπλα ακριβώς ένα τελετουργικό εστιατόριο με πόρτες δυτικά και ανατολικά στο οποίο τελούνταν τα συμπόσια.

Στόχος των επιστημόνων που εργάζονται στην ανασκαφή είναι «να δοθεί η τρίτη διάσταση του μνημείου» και πρότυπό τους είναι η Καρθαία και η Μεσσήνη.

Στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο Δεσποτικού, όπου απαγορεύεται η δόμηση (και προστατευμένος τόπος εξαιτίας της σπάνιας βλάστησης), φαίνεται πως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς «γι' αυτό δεν εντάχθηκε σε έργα του ΕΣΠΑ».

«Ανήκει εξ αδιαιρέτου στην οικογένεια Μπάου και στο ελληνικό Δημόσιο», λέει ο ανασκαφέας της ΚΑ΄ ΕΠΚΑ, Γιάννος Κουράγιος.

Ο κ. Γ. Μουλάς, από την άλλη, υποστηρίζει ότι «η νήσος είναι 100% ιδιωτική» και ότι κάθε προσπάθεια του «για να αναδειχθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς έχει πέσει στο κενό. Το Δημόσιο για μέρος της έκτασης στηρίζεται σε απαλλοτρίωση του 1948».

Το Δεσποτικό ωστόσο παραμένει ένας αρχαιολογικός προορισμός έτοιμος να «διηγηθεί» ιστορίες κυριαρχίας στο Αιγαίο, αλλά και εκδίκησης. Στιγμές καταστροφής όπως εκείνη του Αθηναίου Μιλτιάδη το 489/490 π.Χ., που ήθελε να τιμωρήσει τους Πάριους επειδή «μήδισαν» (πήραν το μέρος των Περσών), αλλά και των Γάλλων πειρατών στα τέλη του 17ου αι., που λεηλάτησαν το νησί θέλοντας να πάρουν το αίμα τους πίσω για τον φόνο του συντρόφου τους, του διαβόητου Ντανιέλ.

Πηγή: www.kathimerini.gr

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Τα Cookies μας επιτρέπουν να σας προσφέρουμε μια καλύτερη και ασφαλέστερη εμπειρία κατά τη χρήση του δικτυακού μας τόπου. Συνεχίζοντας την περιήγηση στο Historical Quest αποδέχεστε τη χρήση Cookies. Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε διαβάστε τους Όρους Χρήσης & Απορρήτου.