Στις 28 Μαρτίου 1941 πεθαίνει η Αγγλίδα λογοτέχνης Βιρτζίνια Γουλφ.

Ήταν κόρη του διάσημου κριτικού και φιλοσόφου Λέσλι Στέφενς, είχε έτσι τη δυνατότητα να ανατραφεί σε έναν κύκλο διανοούμενων και να γαλουχηθεί με τις φιλελεύθερες ιδέες.

Συμμετείχε ενεργά στον κύκλο της ομάδας του Μπλούμσπερι, όπου είχαν συγκεντρωθεί προσωπικότητες όπως ο οικονομολόγος Κέινς, ο δοκιμιογράφος Στράτσεϊ, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκαν οι Έλιοτ, Φόρστερ, Φράι, Σπέντερ και συγγραφείς της νέας γενιάς.

Η Γουλφ ξεκίνησε ως βιβλιοκριτικός στην εφημερίδα Times. Μαζί με τον άντρα της Λέοναρντ Γουλφ διηύθυναν τον εκδοτικό οίκο Hogarth Press. Υπήρξε αντίθετη προς τους «κανόνες» του βικτοριανού διηγήματος. Έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση στους Ρώσους πεζογράφους και επηρεάστηκε από τους Προυστ και Τζόις.

Το πρώτο της έργο, «Μακρύ Ταξίδι», δημοσιεύτηκε το 1915. Ακολούθησαν τα «Νύχτα και μέρα» (1919), «Το δωμάτιο του Γιακόμπι» (1922), «Κυρία Νταλογουέι» (1925), «Περίπατος στο φάρο» (1927), «Orlando» (1928), που θεωρείται το βιβλίο της με τη μεγαλύτερη επιτυχία και τα «Κύματα» (1931).

Μετά τη δημοσίευση του τελευταίου (μεταθανάτια δημοσιευμένου) μυθιστορήματός, έπεσε σε κατάθλιψη, η οποία επιδεινώθηκε από το γερμανικό βομβαρδισμό του Λονδίνου κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και καταστράφηκε το σπίτι της.

Έτσι, στις 28 Μαρτίου 1941 αυτοκτόνησε πηδώντας στον ποταμό Ουζ, όπου και πνίγηκε.

Το πλούσιο έργο της Γουλφ μπορεί να κατανοηθεί στην έκτασή του μονάχα αν ληφθούν υπόψη και τα κριτικά της άρθρα, τα οποία φανερώνουν σε πόσο μεγάλο βαθμό είχε κατανοήσει η συγγραφέας τα προβλήματα της εποχής της και πόσο βαθιές ήταν οι λογοτεχνικές της αναζητήσεις.

Από τα κριτικά της δοκίμια ξεχωρίζουν τα: «Ο κοινός αναγνώστης» (1925 και 1932). Τέλος, δώδεκα χρόνια μετά το θάνατό της δημοσιεύτηκε το ημερολόγιό της, το οποίο προσέφερε αρκετές πληροφορίες για το έργο και την προσωπικότητά της.

(Πηγές: Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Wikipedia)