Στις 23 Μαρτίου 2007 πεθαίνει ο Έλληνας πολιτικός Γρηγόρης Φαράκος.

Αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως μηχανολόγος.

Το 1940 έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαίων (ΟΚΝΕ) και ακολούθως εντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων και στη συγκρότηση της ΕΠΟΝ.

Στα Δεκεμβριανά και στον Εμφύλιο Πόλεμο συμμετείχε στο ένοπλο τμήμα του ΕΠΟΝ – ΕΛΑΣ. Με την ήττα της Κομμουνιστικής παράταξης κατέφυγε στη Μόσχα ως πολιτικός πρόσφυγας.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών του 8ου Συνεδρίου του ΚΚΕ το 1961 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Το 1968, στο 12ο Συνέδριο στο οποίο πραγματοποιήθηκε η διάσπαση του κόμματος, ο Φαράκος εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα αλλά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια.

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας απελευθερώθηκε και ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή στην Εφημερίδα Ριζοσπάστης. Από τη θέση αυτή συμμετείχε στην αντιπαράθεση μεταξύ του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.

Εξελέγη Βουλευτής το 1974, το 1977, το 1981 και το 1985 με το ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1989 και του 1990 εξελέγη Βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.

Κατά το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ διαγράφηκε από το κόμμα επειδή επέλεξε να παραμείνει στον Συνασπισμό παρότι το ΚΚΕ είχε αποχωρήσει.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το συγγραφικό του έργο που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: «Ενεργειακή Οικονομία και Πολιτική», «Θέματα του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ελλάδα», «Επιστημονική επανάσταση και εργατική τάξη», «Νεολαία και εργατικό κίνημα» κ.ά..

Τέλος, το 1992 εκδόθηκαν τα απομνημονεύματά του υπό τον τίτλο «Μαρτυρίες και στοχασμοί 1944 – 1991».

(Πηγές: Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Wikipedia)