Στις 18 Μαρτίου 1996 πεθαίνει ο Έλληνας ποιητής και βραβευθείς με Νόμπελ Λογοτεχνίας Οδυσσέας Ελύτης, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη.
Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Μυτιλήνης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά το 1936 θα εγκαταλείψει τις σπουδές του για να καταταχθεί στον ελληνικό στρατό. Φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών από την οποία αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπασπιστή. Το επόμενο έτος απολύθηκε από το στρατό έχοντας εκπληρώσει τη θητεία του.
Το 1939 θα εκδώσει σε έναν τόμο τα ποιήματα που είχε δημοσιεύσει κατά καιρούς στον τύπο, με τον τίτλο «Προσανατολισμοί».
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό με τον τίτλο του ανθυπολοχαγού και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο. Τις εμπειρίες του από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο θα τις καταγράψει στα κατοπινά του έργα.
Το 1944 συμμετείχε ενεργά στην επανέκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Γράμματα». Την ίδια περίοδο δημοσιεύει έργα του σε εφημερίδες και περιοδικά, μεταφράζει ξένους λογοτέχνες και καλλιεργεί το ταλέντο του στη ζωγραφική.
Το 1948 θα εγκατασταθεί στο Παρίσι και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα συνδεθεί με πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, όπως οι Ελιάρ, Καμί, Ουνγκαρέτι κ.ά., ενώ χάρη στη γνωριμία του με τον Στρατή Ελευθεριάδη θα έρθει σε επαφή με καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο, ο Ματίς, ο Σαγκάλ και ο Τζακομέτι.
Έπειτα και από κάποια ταξίδια στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο Ελύτης θα επιστρέψει το 1952 στην Ελλάδα και το επόμενο έτος θα αναλάβει τη διεύθυνση του προγράμματος του Εθνικού ιδρύματος Ραδιοφωνίας, θέση που είχε αναλάβει και στο παρελθόν το 1945. Το 1954 παραιτήθηκε από τη θέση του για να αφιερωθεί στο ποιητικό του έργο.
Από την πλούσια ποιητική του παραγωγή ξεχωρίζουν: «Ήλιος ο πρώτος» (1943), «Το άξιον εστί» (1959) για την οποία τιμήθηκε και με το α' κρατικό βραβείο, «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» (1962), «Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971)», «Τα ρω του έρωτα (1972)», «Ο μικρός ναυτίλος» (1985), «Τα ελεγεία της Οξώπετρας» (1991), «Εν λευκώ» (1992).
Για τη λογοτεχνική του παραγωγή βραβεύτηκε το 1979 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Το 1976 είχε εκδώσει σε έναν τόμο με τον τίτλο «Δεύτερη γραφή» μεταφρασμένα ποιήματα ξένων λογοτεχνών (Ρεμπό, Λοτρεαμόν, Ζουθ, Ελιάρ, Ουνγκαρέτι, Λόρκα και Μαγιακόφκι).
Η ποίηση του Ελύτη έχει δεχθεί σαφείς επιρροές από τον Υπερρεαλισμό αλλά σταδιακά εξελίχθηκε σε μια προσωπική ποιητική δημιουργία που χαρακτηρίστηκε για τα στοιχεία της λαϊκής παράδοσης που εντοπίζονται σε αυτή.
Ο ήλιος, το Αιγαίο Πέλαγος, η φύση και η Ελλάδα ενέπνευσαν τον ποιητή που κατάφερε μέσα από τον έξοχο λυρισμό της ποίησής του να τα ανάγει σε κάτι πολύ υψηλό.
Δεκάδες ποιήματα του Ελύτη έχουν μελοποιηθεί από μουσικοσυνθέτες και κυρίως τους Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Τέλος, έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες χώρες του κόσμου.
(Πηγές: Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Wikipaideia)
