Ο Ελληνογερμανικός πόλεμος είναι το λιγότερο προβεβλημένο και αναλυμένο γεγονός από την ελληνική βιβλιογραφία της, τραγικής για τον ελληνισμό, περιόδου 1941-1944. Ακόμη και στη συλλογική εθνική μνήμη ο πόλεμος αυτός έχει σχεδόν εξοβελιστεί. Το παράδοξο είναι πως η Μάχη της Κρήτης (μέρος της ελληνογερμανικής σύρραξης) τιμάται με λαμπρές επετείους, ανάλογες εκείνων για το έπος του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Η Εθνική Αντίσταση επίσης αποτελεί καύχημα για τους Έλληνες, χωρίς όμως να θεωρείται (όπως και είναι) μια συνέχεια της ηρωικής αντίστασης των μαχητών του Ρούπελ και της δυτικής Μακεδονίας.

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να καλύψει ένα κενό. Να περιγράψει έναν σύντομο πόλεμο που σήμανε τόσο την απότομη διακοπή της νικηφόρας πορείας του Ελληνικού Στρατού στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, όσο και την έναρξη της ζοφερής περιόδου της κατοχής.

Αποκαλύπτεται το διπλωματικό παρασκήνιο της περιόδου και οι λόγοι που ώθησαν την χιτλερική Γερμανία να επιτεθεί στη χώρα μας. Αξιολογείται η αμυντική γραμμή οχυρών Μακεδονίας-Θράκης και περιγράφεται η απεγνωσμένη προσπάθεια Ελλήνων και Βρετανών να σταματήσουν την ναζιστική πολεμική μηχανή. Ξαναζωντανεύει η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα, με βάση εμπειρίες αυτοπτών μαρτύρων, η δραματική υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού και η συγκλονιστική φυγή του Ελληνικού Στόλου στη Μέση Ανατολή.

Τέλος τίθενται ερωτήματα σχετικά με τις έντονες διαφωνίες Ελλήνων και Βρετανών όσον αφορά το σχέδιο άμυνας και με το αν ήμασταν σε θέση, μετά τους Ιταλούς, να σταματήσουμε και τους Γερμανούς.