«Ο 19ος αιώνας ανοίγει με δύο δυνάμεις που συγκρατούν τον κόσμο: τη γερμανική σκέψη και τη Γαλλική Επανάσταση… εκτός απ’ αυτές όλα είναι σύγχυση, συμφέροντα, σταμάτημα, μισοσκόταδο… δεν υπάρχει παρά μία σκέψη, αυτή του Καντ, ένας λόγος, αυτός του Γκαίτε, μία φωνή, αυτή του Μπετόβεν. Ο μόνος άνθρωπος που απαντά σ΄αυτούς είναι ο Ναπολέων, του οποίου η φαντασία είναι τέτοια, ώστε να δίνει στη δράση του τη μεγαλειώδη όψη του ονείρου» παρατηρεί εύστοχα ο Élie Faure.